Natuurweide, beelden, poel, ruimte en rust ... Het achterland

Aan het eind van de moerbedden, ter hoogte van de Salviatuin en de Echinaceatuin denken veel bezoekers de grens van ons tuingoed te hebben bereikt. Niets is minder waar; hier ben je nog maar halverwege. Voorbij de moerbedden ligt de ezelweide van Lucca en Agando, afgesloten door een op Sissinghurst geïnspireerd hazelaarslaantje. Daarachter ligt onze natuurweide, waar we de natuur deels z’n gang laten gaan. We maaien paden in het hoge gras en steken een deel van de uitgezaaide berken weg.

In het kader van de Groninger Tuin- en Kunst Tiendaagse hebben we hier een paar jaar geleden een graslabyrinth aangelegd. Naar een choreografie van Bob Foltz zou een danser zich vrij dansen uit dit labyrinth, maar door noodweer op het moment suprême heeft de voorstelling nooit plaats gevonden. Gebleven is echter het labyrinth.

Slingerende paden leiden vervolgens naar onder meer de paddenpoel, het heuveltje en Roebels bosje. Via de lindenlaan – die feitelijk bestaat uit 75% Tilia cordata en 25% Quercus coccineus – loop je terug naar het kwekerijgedeelte. Onderweg kom je beelden en installaties tegen van onder meer Alinda Ottens, René de Boer en Moniek Westerman.